به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از فارس؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی کلباسی، قائم مقام ستاد اقامه نماز و رئیس مرکز تخصصی مهدویت به مناسبت روز «وحدت حوزه و دانشگاه» درباره این امر که برخی اعتقاد دارند بین حوزویان و دانشگاهیان ریشه بی‌اعتمادی عمیق است، توضیح داد: البته اینکه بی‌اعتمادی بین حوزویان و دانشگاه وجود دارد، شاید گزاره صحیحی نباشد، منتها بحث این است که اهداف وحدت حوزه و دانشگاه که متصور هست چه میزان عملی شده است؟ وگرنه الان هم دانشگاهیان عالم و مورد اطمینان و وثوق حوزویان هستند و اگر اهل حوزه مطلع و دانشمندی باشد، حتماً مورد اقبال دانشگاهیان هم هست و ما اینها را مصادیق متعدد از گذشته تا حالا دیده‌ایم و می‌بینیم.
وی با اشاره به اینکه بحث وحدت حوزه و دانشگاه را امام خمینی(ره) مطرح کردند، افزود: این وحدت تفسیرش این نیست که مثلاً ساختمان‌های اینها یکی باشد یا فرضاً اینها دروس یکسانی داشته باشند، بلکه بخشی از آن وحدت در اهداف است، کما اینکه در خیلی از مواقع وجود داشته اگر حوزه به دنبال این باشد که کشور مستقل باشد و دانشگاه هم همین هدف را داشته که دارد، این وحدت در هدف مشخص است یا در سایر موارد مثلاً در بحث اقتصاد اگر هدف حوزه و منادیان این بود که استقلال اقتصادی داشته باشیم، دانشگاه هم همین هدف را دنبال می‌کند.
حجت‌الاسلام کلباسی درباره حوزه‌هایی که نیاز به وحدت بیشتر میان حوزه و دانشگاه است، توضیح داد: علوم انسانی که در دانشگاه‌ها مطرح بوده بیشتر وارداتی است، البته علم و دانش مرز نمی‌شناسد که انسان بگوید هر چه از غرب یا شرق می‌آید مطرود است و هرچه از جای دیگر نباشد محبوب است، منتها موضوع این است که ما فرهنگ، ریشه‌ها و مبانی خاصی داریم که طبیعتاً این مبانی بایستی در علوم انسانی بومی ما مورد توجه باشد و بناها بر این مبناها سوار شود.
وی در ادامه یادآور شد: آنچه که در این حوزه دیده می‌شود و البته اصلاحاتی هم شده منتها آن حرکت عمیق و کلی که باید در موضوع مبانی علوم انسانی استخراج و مطرح شود، یک ضعف‌هایی دارد و این وحدت حوزه و دانشگاه یک بخشش این است که به هر حال با یک حرکت علمی این مبانی به میدان بیاید و به خصوص در بحث علوم انسانی برخی اینها را به علوم دیگر هم تسری می‌دهند.
قائم مقام ستاد اقامه نماز در بحث استفاده از تجربیات، روش‌ها و شیوه‌های حوزویان و دانشگاهیان بیان داشت: یک شیوه‌هایی در حوزه‌ها کارآمد بوده و همین طور هم در دانشگاه وجود دارد، منتها بایستی این محاسن را از یکدیگر بگیرند، این امتیازات را توسعه دهند و نقاط ضعف را هم برطرف کنند، این هم یکی از عرصه‌های وحدت است، البته حوزه‌ها در قرون اخیر به ویژه در این تقریباً صد سال گذشته و شاید هم نیم قرن اخیر به واسطه فشارهای متعدد، محدود به چند رشته فقه، اصول، تفسیر و ... شدند و قبلاً تمام رشته‌های علوم در حوزه‌ها از ریاضیات و طبیعیات تدریس می‌شد و در همان شیوه‌ها دانشمندانی در طب و دیگر رشته‌ها پرورش پیدا می‌کردند و در جامعه حضور داشتند.
وی افزود: امروزه جا دارد که حوزه‌های علمیه در رشته‌های مختلفی که به خصوص متناسب حوزه‌ها هست توسعه یابند، به ویژه در علوم انسانی بتوانند خدمات علمی و فرهنگی خود را در سطح جامعه و جهان توسعه دهند، الان نیاز جهانی به حوزه‌های ما خیلی بیشتر از دانشگاه شاید باشد، ولی متأسفانه آن توسعه لازم در این بخش اتفاق نیافته است.
نظر شما